Donderdag 1 augustus
Door: Joanne Spoelstra
Blijf op de hoogte en volg Build and Care
01 Augustus 2013 | Roemenië, Székelyhíd
Vandaag hebben we tijdens de Siësta een bezoek gebracht aan een zigeuner kamp. Hier valt veel over te vertellen maar dit was voor iedereen een andere maar zeker ingrijpende ervaring. Ik zal kort vertellen over mijn eigen ervaring. Toen ik erheen liep was ik me er wel van bewust dat het heftig kon gaan zijn wat we zouden aantreffen. Daarom ben ik al Zegenend en biddend met de groep mee gelopen, en heb ik God gevraagd of hij door ons als groep heen Zijn liefde wilde laten zien. Nou, wellicht is dit gebeurt maar ik weet wel dat Hij zijn liefde door de ogen van die kinderen aan ons heeft laten zien. WAUW. Wat kon je daar stil van worden. Onderweg heeft Martin een aantal dozen chocolaatjes gekocht om uit te delen aan de kinderen, wat ook vol blijdschap in ontvangst genomen werd door de kinderen daar. Kinderen met kleren, kinderen zonder kleren, kinderen met schoenen, zonder schoenen, met nagellak (hoogst waarschijnlijk ook door bezoekers meegenomen), zonder nagellak, met huis, zonder huis, noem het maar op. Wat een bizarre armoede troffen we daar aan. Maar de blijdschap overtrof eigenlijk op dat moment het verdriet en de pijn waar deze kinderen in moeten leven. Meiden van 16 die met een baby op de arm lopen, zwanger zijn of half naakt rondlopen. Na een paar honderd meter waren we door een stuk over 70 chocolaatjes heen en zijn we zonder chocola verder gegaan. Na een eindje verder gelopen te zijn, onder de indruk van wat we zagen, kwam er een meisje op mij af. Ze stelde zich voor als Kristine, ze was een jaar of 14 en bleef mijn hand stevig vast houden en bleef maar knuffels geven. Ze genoot zichtbaar van onze aandacht en ze wilde ons dan ook niet alleen verder laten lopen. Ze bleef standvastig naast me lopen terwijl ze van alle meiden om ons heen de naam vroeg. Ze was zo mooi! Ze had onder de modder en onder de pijn zo’n prachtig gezichtje en, wederom, zo’n onvoorstelbare blijdschap om ons te zien. Terwijl we een tijdje hadden gelopen en steeds meer kinderen achter ons aan kregen die handen van onze Build&Care deelnemers grepen, begon Kristine opeens een liedje te zingen. Ik herkende het nummer vrijwel meteen, ze zong namelijk: Open the eyes of my heart Lord – Micheal W Smith. We hebben zo al zingend samen een tijdje hand in hand gelopen, wat was dat prachtig. Het feit dat je door de taal barrière eigenlijk amper kon praten met deze kinderen was pijnlijk maar wat een heerlijkheid om zo toch contact te hebben en samen voor onze God te mogen zingen. Nadat we een weg over moesten steken heb ik met pijn afscheid genomen van dit prachtige meisje en ben doorgelopen. Ik liep na te denken en werd overweldigd door een stroom van emoties. Alleen was ik me niet bewust van de aanwezige emoties dus ik liep te huilen en te lachen door elkaar. Het was werkelijk een mengeling van emoties omdat ik eigenlijk brak van verdriet door de armoede die ik zag, maar het zo’n heerlijkheid en zo’n voorrecht was om op deze manier contact met deze kinderen te ervaren. Ik liep nog na te snikken toen ik een kinderhand in mijn hand voelde en daar was ze weer, ze wilde ons niet laten gaan, bleef mee lopen en na nog 4 keer afscheid nemen en opnieuw haar armen om me heen te voelen was het moment er echt om voor de allerlaatste keer onze: goodbye te zeggen en weg te gaan. Na dit moment hebben we met een groepje geprobeerd om de stille tijd uit de voorbereidingen te doen maar aangezien dit over onze eigen zorgen gingen en die compleet naar de achtergrond waren verdwenen door wat we hadden gezien en ervaren, hebben we nog maar eens uitgebreid voor deze mensen, kinderen en parels in Zijn hand, zitten bidden. Wat een prachtige, overweldigende en bizarre dag was dit!
Joanne Spoelstra
Joanne Spoelstra
-
01 Augustus 2013 - 21:30
Gerda Golverdingen:
Wat een indrukwekkend en emotioneel verslag. Zo zien we maar weer.... Er gaat door alle landen, een trouwe Kindervriend!
Moest aan de volgende zin denken en dat willen we jullie meegeven:
Heer wat een voorrecht om in Liefde te gaan, schouder aan schouder(wereldwijd)in Uw wijngaard te staan!
Vriendelijke groet:
Gerda Golverdingen. -
01 Augustus 2013 - 21:38
Dina:
Joanne, wat heb je dit mooi verwoord. Herkenbaar je emoties, het is zo dubbel om daar te lopen en zijn.
Bijzonder dat jullie dit hebben mogen doen en zo die kinderen Gods liefde hebben mogen laten zien. -
02 Augustus 2013 - 00:30
Evert En Cindy:
Bedankt voor het verslag. Stil van!! Wat een andere wereld maken jullie mee. Groet, Evert en Cindy -
02 Augustus 2013 - 08:55
Yvonne Temminck:
Hier wordt een mens stil van!
Wat een bijzonder verslag.
Bedankt. -
02 Augustus 2013 - 18:36
Stefan:
Wauw, wat een ervaringen allemaal! Mooi om door de verslagen te zien wat zo'n reis met je doet. Erg mooi beschreven ook. Ik herken veel van vorig jaar in Servië!
Gezegende tijd toegewenst! -
03 Augustus 2013 - 22:40
Rinus:
Ik kan mij goed voorstellen dat zo'n dag je in een emotionele achtbaan beleefd. Knap zoals je het verwoord. Nog een gezegende tijd toegewenst. -
04 Augustus 2013 - 12:06
Janneke:
Beste Rick, Ellen en allemaal,
Wat een geweldig werk en een pracht ervaring waar je nog veel aan zult terugdenken.
Het is mooi als je dit met elkaar voor anderen kunt doen. God zal jullie werk, de mensen daar en jullie zeker zegenen. Nog een paar en dagen en dan zit er weer op. Geniet er nog even van!
Janneke & Rem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
